90 jaar en wekelijks op het water

Weer of geen weer, elke woensdagochten komt 'De senioren Recreatie Roeiclub' op de Kagerplassen bij elkaar om te sloeproeien. Genieten van de prachtige omgeving, fit blijven en vooral gezellig samenkomen. Tekst: Vivian Bouwer Fotografie: Treffend Beeld/Dirk van Egmond

De groep bestaat uit ongeveer dertig ouderen en noemt zichzelf 'De Senioren Recreatie Roeiblub'. In 1998 regelde een aantal zeilers van Koninklijke Watersportvereniging De Kaag een roeisloep. Zo is de groep ontstaan. De gemiddelde leeftijd is nu 73 jaar. Vincent Groenendijk is met 90 jaar de oudste van het stel.

Ton van Beek (74) is de boots (aanvoerder)."Ik rapporteer aan het bestuur en ben het aanspreekpunt van deze seniorengroep", zegt hij."Ik heb het stokje overgenomen van Vincent." Eén van de weinige vrouwen in de groep is de coach. "Zij was er snel bij en traint al jaren de nieuwe sloeproeiers."

Vincent: "Ik geniet vooral van de verscheidenheid van de groep. We hebben een oud-sigarenboer, een chirurg en ik ben zelf advocaat geweest." Ton voegt toe: "Ik ben ingenieur en er is ook iemand met een eigen kapperszaak. Maar de gezamenlijke passie is natuurlijk het roeien." Vincent: "En het koffiedrinken! We hebben elkaar altijd een hoop te vertellen."

Elke week actief

Er wordt geroeid in twee soorten boten: de Kromhout Whaler en de Pilot Gig. De groep roeit vooral recreatief en heel soms wagen de roeiers zich aan een wedstrijd. De woensdagochtend begint met verzamelen en gezellig een halfuurtje bijkletsen. Dan verdeelt de boots de leden over de verschillende boten. Vervolgens roeien ze ongeveer 4 kilometer naar de Kaagsociëteit. Daar is het tijd voor pauze: ontspanning en een kop koffie. Voordat de terugweg begint, gaat er ouderwets een potje rond voor het geld. Via een andere route roeit de groep weer terug naar de haven.

Ton: “We roeien altijd, behalve bij vorst, of wanneer het harder waait dan windkracht zes. In de winter, als de sloepen onderhoud nodig hebben, zitten we niet stil. Als de boten niet beschikbaar zijn, gaan we wandelen. Dan benoemen we een wandelcoördinator die elke week bepaalt waar we heen gaan. Het enige criterium is dat er een restaurant in de buurt moet zijn voor de koffie.”

Een gezonde geest in een ouder wordend lichaam

“Na een gebroken heup van mijn vrouw zijn we lid geworden van Marente”, vertelt Ton. “We konden wel wat hulp gebruiken bij de revalidatie. Via Marente hebben we krukken geleend en een huishoudelijke hulp ingeschakeld. Dat ging heel goed. Nu proberen we door te fietsen, wandelen en roeien zo lang mogelijk gezond te blijven. Maar goed, ook wij worden steeds een dagje ouder.” Vincent vult aan, “Mijn vrouw en vier kinderen, allen fervente watersporters, houden mij ook fit. Ik ben een mens van de dag, en merk dat ik geen twintig meer ben. Het roeien is een combinatie van lichamelijke en mentale training. Het houdt me sterk, maar ik blijf ook alert en behoud een goede coördinatie. Daarnaast is het heerlijk om je hoofd even leeg te maken.”

Zorgen voor elkaar

De jongere leden helpen hun oudere vrienden met in- en uitstappen. De oudsten wisselen het zware roeien af met het sturen, zodat ze zich telkens maar een halve afstand inspannen. Toch gaat het niet alleen om het roeien. Ton legt uit: “De koffie is heel belangrijk, want dan spreken we elkaar en weten we hoe het met iedereen gaat. Het gaat natuurlijk weleens wat minder met iemand, bijvoorbeeld na een operatie of bij dementie. Als het roeien niet meer gaat, kan iemand mee op een plekje voorin de boot. We houden elkaar in de gaten en zorgen voor elkaar.” Volgens Ton is het sociale aspect dan ook één van de belangrijkste taken van de ouderenzorg. “Niemand mag alleen achterblijven zonder sociale contacten. Mijn vrouw en ik blijven zo lang mogelijk in Warmond wonen en blijven deelnemen aan de watersport, tuinclub en andere verenigingen.”

"We roeien altijd, behalve bij vorst of windkracht 6+"