Rust en steun in een moeilijke fase: continuïteitsbezoeken maken het verschil

Continuïteitsbezoeken: ze zijn er voor mensen in de palliatieve fase van hun ziekte, maar zijn bij veel mensen nog onbekend. “Dat is zo zonde,” zegt wijkverpleegkundige Annet Doornebal uit Hillegom. “Tijdens mijn eerste bezoek zeg ik regelmatig: besef dat je deze tijd niet over kunt doen. Goed om daar steun bij te vragen.”

Wanneer medische behandelingen in het ziekenhuis stoppen, vallen cliënten en hun naasten vaak tussen wal en schip. De palliatieve fase gaat gepaard met veel veranderingen – lichamelijk, emotioneel en praktisch. Vragen als “Waar kunnen we terecht?” en “Wat kunnen we verwachten?” blijven soms onbeantwoord. Daarom zijn de continuïteitsbezoeken in het leven geroepen. Dit zijn huisbezoeken door wijkverpleegkundigen die zorgen voor begeleiding, ondersteuning en het waarborgen van de continuïteit van zorg in de palliatieve fase.

“Als mensen te horen krijgen dat het leven ten einde loopt, komt er ontzettend veel op hen af,” vertelt Annet. “In die wirwar van emoties en beslissingen kunnen wij helpen. Deze zorg kan worden aangevraagd via de huisarts, het ziekenhuis of door de cliënt zelf. Ik gun mensen in deze situatie echt onze ondersteuning.”

Annet deelt een voorbeeld uit de praktijk: “Ik bezocht een cliënt met longvlieskanker. Ik ben meerdere keren langs geweest om hem en zijn mantelzorgers te informeren over de zorgmogelijkheden, zoals de inzet van een oncologisch specialist. In eerste instantie hield hij de zorg af – hij wilde pas hulp als het écht nodig was. Maar doordat ik eerder al op bezoek was geweest, konden we op het moment dat het zover was snel schakelen. We kenden elkaar, er was vertrouwen, en dat creëert rust. In een periode waarin afscheid nemen centraal staat, is dat zo belangrijk.”